De naam Madre Vaca (moederkoe) doet vermoeden dat we hier te maken hebben met een Spaans gezelschap, maar nee ze komen uit Jacksonville, Florida. Het betreft een collectief van artiesten gericht op het maken van creatieve muziek, de kernleden zijn Benjamin Shorstein (drs), Jonah Pierre (pno) en Jarrett Carter (gtr). Ze hebben een eigen label onder dezelfde naam waar ook andere groepen op uitkomen. Madre Vaca maakte in 2018 “Nexus” en in 2019 “Nero” in quartet vorm, dit maal hebben ze “Winterreise”van Frans Schubert (1797-1828) onder de loep genomen, Schubert schreef het 200 jaar geleden op het eind van zijn carrière, het gaat om een cyclus van 24 gedichten in zangvorm. Het verhaalt over het verhaal van een afgewezen man die zijn huis verlaat en ronddoolt midden in de winternacht. Het origineel was bedoeld voor stem en piano, drummer-pianist Benjamin Shorstein heeft 10 van de stukken gearrangeerd voor het jazz collectief Madre Vaca dat behalve de eerder genoemde 3 bestaat uit Juan Rollan (ts), Steve Strawley (tpt), Lance Reed (tbn), Mike Perez (bs) en Milan Algood (perc.).

De versie van Shorstein is en blijft jazzmuziek, de originele muziek is wat mij betreft niet meer echt terug te horen ondanks een in het Duits gezongen vocale bijdrage van (waarschijnlijk) Rebecca Shorstein. Alle facetten van de jazzmuziek zijn te horen van swing tot bop en ook zijn er modernere uitingen. Shorstein laat horen hoe modern en plooibaar de muziek van Schubert blijft ook 200 jaar nadat het werd gecomponeerd. Het openingsnummer “Good Night” heeft een typerend ritme dat doet denken aan een wandeltempo, het begin van de tocht weergevend. “The Weathervane” heeft een dramatisch en uitbundig karakter, “Frozen” is een levendig gebeuren met perfecte solo’s van de tenorsax en de piano. In “Loneliness” en “The Stormy Monday” ( niet te verwarren met de bluesklassieker van T-Bone Walker) zijn er duidelijk Latijns-Amerikaanse invloeden en in het eerste geval een hoofdrol voor gitarist Jarrett Carter.

“The Gräy Head” bevat een fraai samenspel tussen gitaar, piano en bas en in “Crow”excelleert Juan Rollan op de tenorsax. “Last Hope”heeft een intrigerend begin waarin drums, piano en gitaar met elkaar in de slag gaan, het is duidelijk een van de meest moderne stukken, geen free jazz maar wel er tegenaan schurend, geweldig nummer. Het nummer “ The Sun Dogs” komt het dichtst in de buurt van het originele klassieke werk met alleen piano en stem, heel gedragen, een beetje een buitenbeentje op dit album. Afgesloten wordt met het vrolijke “The Hurdy Gurdy Man” door het complete octet, alweer een doorwrochte compositie. Een prima gezelschap dit Madre Vaca, een absolute aanrader. Ik heb nog eens geluisterd naar de originele Winterreise en ontdekte weinig gelijkenis of het mochten sommige aspecten van het pianospel zijn.

Jan van Leersum